"Deus caritas est" to pierwsza encyklika papieża Benedykta XVI, poświęcona miłości. Papież podkreśla w niej, że miłość jest najważniejszym z pojęć tworzących obraz Boga i określających istotę chrześcijaństwa. Jest odpowiedzią na miłość Boga, którą obdarzył ludzi. Encyklika wskazuje na trzy zagrożenia dla miłości we współczesnym świecie - niedostrzeganie faktu, że tylko dzięki niej możliwa jest prawdziwa relacja między człowiekiem i światem a Bogiem, kwestionowanie małżeństwa jako właściwych ram dla miłości kobiety i mężczyzny oraz sensu miłości małżeńskiej jako poświęcenia się dla drugiego, a także rozumienie miłości jako czegoś spontanicznego, a nie decyzji na całe życie. Benedykt XVI wskazuje też, że działalność charytatywna, której podstawą jest miłość bliźniego, nie jest uboczną działalnością Kościoła, lecz należy do jego istoty.

Przemyśl, 1943 rok. Nastoletnia Stefania Podgórska, nazywana od dziecka Fusią, pracuje w sklepie rodziny Diamantów. Jest zaręczona z jednym z ich synów, co młodzi muszą jednak utrzymywać w tajemnicy - ona jest katoliczką, on Żydem.
Wszystko się zmienia, kiedy do Przemyśla wkracza armia niemiecka. Diamantowie zostają zesłani do getta, a matka i brat Fusi na roboty przymusowe do Niemiec. Stefania zostaje sama w okupowanym mieście, mając pod opieką kilkuletnią siostrę Helenkę.
Nagle rozlega się pukanie do drzwi. To Max Diamant, który wyskoczył z pociągu jadącego do obozu śmierci. Siostry podejmują odważną decyzję o ukryciu Maxa, a potem dwunastu kolejnych Żydów.
Odtąd znów czekają na pukanie do drzwi, które może oznaczać koniec dla wszystkich.
Przejmująca powieść oparta na prawdziwej historii sióstr Podgórskich - Heleny i Stefanii, które podczas II wojny światowej ocaliły trzynaścioro Żydów, ukrywając ich na poddaszu własnego domu.

Opis pochodzi od wydawcy